روزنامه همشهری در گزارشی به وضعیت معلمان در زمان آموزش مجازی پرداخته و یادآور شده که این قشر زحمت‌کش جامعه حدود دو سال است که با گوشی هوشمند، لپ‌تاپ یا تبلت شخصی خود در سر کلاس‌های مجازی حاضر شده و تدریس می‌کنند و وزارت آموزش و پرورش هم تسهیلاتی را را برای تهیه ابزار و لوازم مورد آموزش مجازی معلمان در نظر نگرفته است.
در ادامه این گزارش آمده که در خرداد سال ۱۳۹۹ وزیر آموزش و پرورش وقت اعلام کرد که حدود سه میلیون دانش‌آموز به ابزار آموزش مجازی که همان گوشی هوشمند، تبلت و لپ‌تاپ است دسترسی ندارند و همین امر سبب شد تا جامعه با حساسیت بیشتری این موضوع را دنبال کند و دانش‌آموزان محروم از تحصیل را تنها نگذارد.
اما در این میان نسبت به تامین این تجهیزات برای معلمان کوتاهی شده و با توجه به اینکه قیمت لوازم مذکور تابع قیمت ارز بوده و تحولات اقتصادی دسترسی اقشار ضعیف و متوسط جامعه را به آن دشوار کرده است و مدیران آموزش و پرورش با سکوت در قبال این خواسته معلمان تهیه آنها را بر عهده خود معلمان گذاشته‌اند.
در ادامه گزارش به آمار معلمانی که به ابزارهای آموزش مجازی دسترسی ندارند پرداخته شده است. البته هنوز معلوم نیست چه تعداد از معلمان به ملزومات آموزش مجازی دسترسی ندارند و وزارت آموزش و پرورش هم می‌گوید آماری در این زمینه استخراج نکرده است. اما بررسی‌های میدانی خبرگزاری ایسنا نشان می‌دهد بخشی از معلمان برای ارتقا و جایگزینی گوشی هوشمند، لپ‌تاپ و تبلت خود درمانده شده اند و بخش دیگری هم نگران از دست دادن لوازم خود در جریان آموزش مجازی هستند. معلمان زیادی به این امر معترض بوده و می‌گویند هزینه استهلاک ابزار شخصی خود برای آموزش مجازی را چه کسی خواهد پرداخت؟
همه این موارد در حالی مطرح می‌شود که بر اساس پیش بینی‌های صورت گرفته آموزش مجازی به بخش جدا ناپذیر آموزش و پرورش تبدیل خواهد شد و مشکل تامین ابزار هوشمند مورد نیاز تدریس مجازی معلمان را به یک بحران تبدیل خواهد کرد.
همچنین در وزارت آموزش و پرورش هیچ‌کس مسئولیت تامین ابزار هوشمند برای معلمان را نمی‌پذیرد و پیگیری‌های این وب‌سایت از مسئولین آموزش و پرورش هم راه به جایی نبرده است. آموزش مجازی همچنان ادامه دارد و قرار است بخشی از دروس همیشه به صورت مجازی ارائه شود و حالا معلمان مانده‌اند و ابزارهای فرسوده که قیمت آنها هم مرتباً در حال گران شدن است.
