شرکت IBM روز دوشنبه اعلام کرد که یک تراشه کوانتومی جدید طراحی کرده که مقدمات برای تحقق برتری کامپیوترهای کوانتومی از کامپیوترهای کلاسیک در دو سال آینده را فراهم خواهد کرد. به گفته IBM، این پردازنده کوانتومی که Eagle نام گرفته، از ۱۲۷ کیوبیت تشکیل شده است.
کیوبیت‌ها واحدهای پردازش کوانتومی بوده و مانند بیت در کامپیوترهای کلاسیک عمل می‌کنند. مهم‌ترین نکته در مورد کیوبیت‌ها که برای پردازنده‌های کوانتومی امکان رسیدن به سرعت‌های پردازش بسیار بالا را فراهم می‌آورند را باید قابلیت اتخاذ حالت ۰ و ۱ به صورت همزمان و مطابق اصول برهم‌نهی و تله‌پورت مکانیک کوانتوم دانست.
با این حال ساخت کیوبیت‌ها بسیار سخت بوده و نگه داشتن مواد مورد استفاده به عنوان کیوبیت در حالت کوانتومی، نیازمند دمای بسیار پایین و اعمال کنترل بالا روی آن‌ها است. در حال حاضر یکی از قدرتمندترین تراشه‌های سیلیکونی جهان یعنی اپل M1 Max از ۵۷ میلیارد ترانزیستور تشکیل شده و تراشه کوانتومی Eagle برای اولین بار به بیشتر از ۱۰۰ کیوبیت دست پیدا کرده است.
این تراشه ۱۲۷ کیوبیتی در تئوری قادر خواهد بود بهتر از هر ابرکامپیوتر کلاسیکی به پردازش داده‌ها بپردازد، اما IBM هنوز بنچمارکی برای اثبات این ادعا ارائه نکرده است. با این حال این شرکت گفته که کیوبیت‌های مورد استفاده در این تراشه قادرند به میزان ۳۰۰ میکروثانیه در حالت کوانتومی، به معنی قابل کنترل بودن از طرف اپراتور، ایزوله بودن نسبت به دنیای بیرون و در دمای بسیار پایین، بمانند که سه برابر رکوردهای پیشین این عرصه به شمار می‌رود.
IBM گفته که تکنیک جدیدی برای ساخت این تراشه‌ها یاد گرفته و به کمک آن کیوبیت‌های بیشتری را در یک کامپیوتر کوانتومی جای خواهد داد. این شرکت می‌خواهد تعداد کیوبیت‌ها را در سال ۲۰۲۲ با تراشه Osprey به ۴۳۳ عدد و در سال‌های بعد از آن با تراشه Condor به ۱۱۲۱ عدد برساند.
هرچند یک کامپیوتر کوانتومی پایدار با این قدرت قادر خواهد بود دیتایی که پردازش آن ممکن است برای یک پردازنده کلاسیک میلیاردها سال زمان ببرد را در چند ثانیه یا چند دقیقه پردازش نماید، بسیاری اعتقاد دارند که تا رسیدن به پایداری زمان زیادی مانده و پردازنده‌های کوانتومی باید تا آن روز در کنار پردازنده‌های کلاسیک به کار خود ادامه دهند.
