بسیاری از ما ممکن است سیستم‌های امروزی و قدرتمند برای تجربه بازی‌های سنگین را نداشته باشیم. مشکلی هم نیست. بهرحال در طول چندین و چند سال گذشته آنقدر بازی‌های فوق‌العاده داشته‌ایم که هر زمان تجربه‌شان کنیم باز هم برد کرده‌ایم. در این سری مقالات تصمیم گرفتیم سراغ سبک‌های مختلف و عناوینی برویم که برای تجربه روی سیستم های ضعیف مناسبند. پس همراهمان باشید تا بیشتر با بازی‌های شوتر سوم شخص برتر قدیمی آشنا شوید.
Max Payne 1 – ۲
Max Payne از آن دسته بازی‌هایی است که فکر نمی‌کنم نیاز به معرفی کردن داشته باشد. قسمت اول از این سری بازی‌های بی‌نظیر با یک داستان‌سرایی گیرا شروع می‌شود. پس از گذراندن فراز و نشیب‌های مختلف سرانجام داستان مکس به قسمت دوم بازی می‌رسد. عنوانی که وقتی به مکانیزم‌ها و برخی المان‌های گیم‌پلیش نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم چقدر در زمان خود جلوتر از سایر عناوین بوده است. Max Payne 2 یکی از بهترین بازی‌های سوم شخص تاریخ محسوب می‌شود. یک فضاسازی بی‌نظیر، موسیقی به یاد ماندنی و داستانی که می‌تواند به سادگی یکی از بهترین تجربه‌های گیمینگ شما را رقم بزند. اگر تاکنون فرصت تجربه قسمت‌های ابتدایی Max Payne را نداشته‌اید بهتر است هر چه سریع‌تر سراغشان بروید!
Sleeping Dogs
کم‌تر پیش می‌آید با بازی‌هایی مانند Sleeping Dogs مواجه شویم. درواقع به همین خاطر است که حضور این بازی در لیستمان ارزش دیگری دارد. توجه به هنرهای رزمی در بازی‌های ویدیویی زیر سایه شوترها شدیدا کمرنگ شده. Sleeping Dogs دقیقا یکی از شوترهای سوم شخصی است که بیشتر تمرکزش را روی هنرهای رزمی و درگیری‌های فیزیکی گذاشته. شما در نقش Shen وارد باندهای خلافکاری هنگ‌کنگ می‌شوید و پس از ارتقاء درجه تلاش می‌کنید تا رئیسشان را دستگیر کنید.
Dead Space 1 -2
معرفی سری بازی‌های Dead Space قطعا یکی از بهترین اتفاقاتی بوده که طی چند سال گذشته برای سبک هارر افتاد. این روزها بازی‌های کمی را می‌توانیم پیدا کنیم که دست روی ترساندن مخاطبشان از طریق القای حس ترس بگذارند. Dead Space یکی از معدود بازی‌هایی است که توانست با موفقیت این کار را انجام دهد. برای شروع این ماجراجویی در اعماق ایستگاه‌های فضایی به هیچ عنوان دیر نشده. Dead Space یک شوتر سوم شخص علمی-تخیلی است که با فضاسازی و برخی مواقع جامپ‌اسکرهایی ناگهانی شما را میخکوب می‌کند. درنتیجه اگر طرفدار بازی‌های ترسناک هستید قسمت اول و دوم این سری بازی‌ها را می‌توانید به راحتی روی تمام سیستم های ضعیف از جمله لپتاپ یا پی‌سی تجربه کنید.
Resident Evil 4
سری بازی‌های رزیدنت اویل نیازی به معرفی ندارند. در حالی که زمان زیادی تا انتشار قسمت هشتم این سری بازی‌ها نمانده می‌توانیم نیم‌نگاهی به قسمت چهارم آن نیز داشته باشیم. همانطور که قبلا نیز به آن اشاره کردیم رزیدنت اویل ۸ خصوصیات مشترک زیادی با رزیدنت اویل ۴ دارد. از این رو اگر سیستم شما توان لازم برای اجرا کردن رزیدنت اویل ۸ را ندارد می‌توانید چند گام به عقب برگردید و قسمت چهارم را تجربه کنید. البته رزیدنت اویل ۴ با تمام شوترهای سوم شخص دیگری که تاکنون تجربه کرده‌اید متفاوت است. درواقع زاویه دوربین روی شانه‌های کارکتر اصلی قرار دارد و با هر بار هدف‌گیری امکان حرکت کردن را از دست می‌دهید. این همان چالشی است که موجب شد رزیدنت اویل ۴ تبدیل به یک شاهکار شود.
Mass Effect 2
این روزها همه بخاطر معرفی شدن ریمیک سه‌گانه Mass Effect خوش‌حالند. اما نیازی به نسخه ریمیک نیست و هر زمان که سراغ قسمت دوم و حتی اول این سری بروید اصلا دیر نیست. چندان بی‌راه نیست که بگوییم دلیل محبوبیت و شهرت سری بازی‌های Mass Effect قسمت دوم آن است. بزرگ‌ترین رقیب Red Dead Redemption برای گرفتن عنوان بهترین بازی سال در زمینه داستان‌پردازی و ارائه المان‌های سبک نقش‌آفرینی به طرز غیرقابل تصوری موفق بود.
Alan Wake
سومین بازی ترسناکی که می‌خواهیم در این مطلب به آن اشاره کنیم Alan wake است. پس از دو قسمت از مکس پین استودیو رمدی تصمیم گرفت تا سراغ یک داستان جدید و منحصربه‌فرد برود. اینطور شد که سم لیک ماجرای Alan Wake را خلق کرد. نویسنده‌ای که درگیر داستانی مرموز می‌شود و در پیچ و خم این داستان حس ترس به بهترین شکل ممکن به مخاطب القا می‌شود. مکانیزم‌های متفاوت در سبک شوتر، پازل‌ها و معماهای جذب و از همه مهم‌تر داستانی با روایت خاص از ویژگی‌هایی هستند که موجب می‌شود تجربه Alan wake را به شما توصیه کنم.
Mafia 1 – ۲
سری بازی‌های مافیا نیازی به معرفی ندارند. از گذشته تاکنون انتظارات از این سری بازی‌ها بالا بوده و متاسفانه طی سال‌های گذشته آنطور که باید و شاید این انتظارات برآورده نشده‌اند. اما دو قسمت ابتدایی سری بازی‌های مافیا داستانشان جداست. حتی با وجود منتشر شدن نسخه ریمستر از Mafia 1 و ۲ همچنان توصیه می‌شود که همان ورژن قدیمی را تجربه کنید. این بازی‌ها برای اجرا شدن نیازی به سخت‌افزار قدرتمند ندارند و از همه مهم‌تر اینکه اگر هدف تجربه یک داستان بی‌نظیر باشد قطعا شما را به این مقصود می‌رسانند.
Spec Ops: The Line
برخی از بازی‌های ویدیویی هستند که تبدیل به تجربه‌ای به یاد ماندنی می‌شود. Spec Ops: The Line از آن دسته بازی‌هایی است که همچنان نامش را در میان بهترین شوترهای سوم شخص تاریخ می‌بینیم. درواقع Spec Ops: The Line جایی بود که داستان‌پردازی بزرگ‌تر از المان‌ها و مکانیزم‌های شوتر جلب توجه می‌کرد. حضور در شهر ویران شده دوبی توسط طوفان شن و درگیر شدن با انواع و اقسان انتخاب‌ها و شرایط سخت باعث می‌شوند Spec Ops: The Line حتی پس از سال‌ها یک تجربه بی‌نقص و هیجان‌انگیز تلقی شود.
Splinter Cell: Conviction
این روزها همه جا صحبت از این است که چرا یوبیسافت بازی‌های قدیمی و شناخته شده خود را فراموش کرده. کارکترهایی مثل سم فیشر مدت‌هاست خاک می‌خورند و به نظر نمی‌رسد در برنامه‌های آتی یوبیسافت جایی داشته باشند. خوشبختانه این فرصت را داریم تا به عقب برگردیم و نگاهی به قسمت‌های پیشین سری بازی‌های Splinter Cell بیاندازیم. Conviction نه فقط به خاطر بخش داستانی بلکه بخاطر بخش کو-آپش شناخته می‌شود. جایی که شما می‌توانید همراه با یک پلیر دیگر به صورت کاملا آفلاین مراحلی مخصوص را پشت سر بگذارید. البته نمی‌توان از جذابیت بخش تک نفره بازی نیز گذشت. بهرحال سری بازی‌های Splinter Cell یکی از سردمداران عناوین مخفی‌کاری محسوب می‌شوند و Conviction نیز یک انتخاب فوق‌العاده است.
Just Cause 2
هیچوقت ندیدیم از سری بازی‌های Just Cause به عنوان رقیبی برای GTA نام ببرند. درواقع این سری بازی‌ها همیشه سعی کردند متفاوت عمل کنند و در رسیدن به این خواسته نیز کاملا موفق بوده‌اند. Just Cause 2 یکی از آن دسته بازی‌هایی است که طرفداران ماجراجویی حتما باید تجربه کنند. یکی از ویژگی‌های این بازی انعطاف‌پذیر بودن گیم‌پلیش است. قدرت تخیلتان را کار بندازید و به این فکر کنید که در چهارچوب یک بازی اکشن چه کارهایی می‌توان انجام داد. Just Cause 2 دستتان را باز می‌گذارد تا انواع و اقسام کارهای محیرالعقول را انجام دهید. از پرواز کردن به وسیله گرپلینگ‌هوک گرفته تا آویزان شدن از یک هلیکوپتر در حال پرواز.
