این اندازه‌گیری بر اساس سن متوسط دارندگان گوشی‌ها صورت گرفته که امروزه از ۱۰ سالگی آغاز می‌شود. به علاوه کاربرد روزانه اسمارت‌فون‌ها نیز به طور میانگین ۳٫۰۷ ساعت تخمین زده شده است. همچنین موسسه WhisleOut محاسبه کرده که با در نظر گرفتن میانگین به دست‌آمده و سن متوسط، می‌توان نتیجه گرفت که متولدین هزاره جدید، روزانه ۳٫۷ ساعت را در حال کار با گوشی خود سپری می‌کنند. این رقم برای نسل متولدشده در فاصله ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ موسوم به نسل ایکس، حدود ۳ ساعت و برای متولدین دوران انفجار جمعیتی یعنی سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۴معادل ۲٫۵ ساعت در روز برآورد شده است.
این که نسل هزاره جدید بیشترین میزان کار با اسمارت‌فون‌ها را به خود اختصاص داده‌اند، امری چندان شگفت‌آور نیست؛ چرا که این افراد از سنین پایین با فناوری‌های جدید آشنا می‌شوند و برخلاف پدران و پدربزرگان خود، نسبت به کاربرد مداوم فناوری دیدگاه مثبتی دارند.
به علاوه پس از بروز همه‌گیری جهانی COVID-19 و آغاز قرنطینه در اغلب کشورهای جهان، بسیاری از کارها و مسئولیت‌های روزانه به فضای آنلاین انتقال یافته و سبب شده است که افراد بیشتر به استفاده از گوشی‌ها و لپ‌تاپ‌ها روی آورند. اما اعتیاد به فناوری در نهایت از این دشواری‌های گذرا فراتر رفته و به مساله‌ای جدی در حیات امروزی بشر بدل گردیده است. البته بسیاری در تلاشند تا زمان صرف‌شده در گوشیهای هوشمند را کاهش دهند و شرکت‌های بزرگی چون گوگل، اپل و فیسبوک نیز پیوسته ابزارهای جدیدی را برای کمک به اندازه‌گیری و کاستن از این میزان به کاربران ارائه می‌کنند. با این حال، شرایط زندگی امروزی انسان‌ها، دستیابی به این هدف را تا حدود زیادی دشوار ساخته است.
کمپانی نتفلیکس در مستند اخیر خود با نام «The Social Dilemma» گفتگوهایی را درباره تاثیر رسانه‌های اجتماعی بر زندگی و سلامت روانی افراد انجام داده است. در این مستند به شیوه‌هایی پرداخته شده که شرکت‌های فناوری از طریق آن‌ها افراد را به محصولات خود معتاد می‌کنند. کمپانی‌های فعال در این حوزه نیز به این مدعا واکنش نشان داده‌اند؛ چنان که به طور مثال فیسبوک از «پنهان کردن اصل موضوع در نوعی احساسات‌گرایی» سخن گفته است. با این حال آشکار است که کمتر کسی در جهان امروز نسبت به زمان صرف‌شده در فضای مجازی، بازی‌ها و دیگر خدمات گوشیهای هوشمند و آسیب‌های جسمی و روانی ناشی از آن‌ها تردید دارد.
